Insulinooporność to stan kwalifikowany jako poważne zaburzenie metaboliczne. Bardzo ważną rolę odgrywa w niej hormon insulina, który uczestniczy w metabolizmie węglowodanów, tłuszczów i białek od razu po posiłku. Jeżeli proces ten przebiega prawidłowo, organizm efektywnie wykorzystuje energię z jedzenia. Jeżeli komórki organizmu, mięśnie, narządy, tkanka tłuszczowe wykazują obniżoną wrażliwość na działanie insuliny mamy do czynienia z insulinoopornością, która zwiększa ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2 czy miażdżycy.

Ryzyko zachorowania na cukrzycę wzrasta, im poważniejsza jest otyłość. Około 90% osób chorujących na cukrzycę to osoby otyłe. Czynnikiem wpływającym w dużym stopniu na pojawienie się tej choroby jest otyłość brzuszna, w której charakterystyczne jest nagromadzenie tkanki tłuszczowej we wnętrzu jamy brzusznej. Spowodowane jest to tym, że nadmierna tkanka tłuszczowa w okolicy brzucha sprzyja wytworzeniu oporności na insulinę w tkankach. Prawdopodobieństwo wystąpienia cukrzycy wśród kobiet otyłych jest 12 razy wyższe niż wśród kobiet o prawidłowej masie ciała. Wśród osób, którzy dziedzicznie mają większe prawdopodobieństwo zachorowania, utrzymywanie prawidłowej masy ciała częściowo zapobiega przed rozwojem choroby.

Ważne jest zapobieganie i wczesne wykrywanie cukrzycy, np. poprzez wykonywanie badania glikemii. Bardzo często choroba jest rozpoznawana w momencie wystąpienia co najmniej jednego objawu powikłań, np. cukrzycowej choroby oczu, stopy cukrzycowej czy neuropatii. W przypadku cukrzycy typu 2. osoba chora może zaobserwować zwiększone oddawanie moczu, uczucie osłabienia, często występujące zakażenia układu moczowo-płciowego, a także zwiększone pragnienie. Nieleczona lub błędnie leczona cukrzyca może doprowadzić do ślepoty, udaru, niewydolności nerek, zawału serca, a nawet amputacji kończyn dolnych. Podstawowym działaniem zapobiegającym i poprawiającym stan zdrowia jest stosowanie odpowiednio zbilansowanej diety dopasowanej do stanu zdrowia pacjenta. Dieta ma za zadanie dostarczyć wszystkich niezbędnych elementów odżywczych i eliminować te, które wpływają negatywnie na rozwój choroby. Ważne jest, aby przede wszystkim dbać o prawidłową masę ciała, a w przypadku nadwagi i otyłości redukować ją pod okiem specjalisty.